از فقیرسازی دیگر کشورها پرهیز شود / "رشد سبز" بهترین گزینه

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد،  بان کی مون و ال گور در این مقاله که در فاینشنال تایمز یه چاپ رسیده، تاکید کرده اند برای حل معضل رکود اقتصادی فعلی باید از سیاست هایی که به بهای فقر کشورهای دیگر منجر می شود، اجتناب کرد و بازسازی اقتصاد جهان باید مبتنی بر حفظ محیط زیست باشد.

در این مقاله آمده است: محرک اقتصادی دستور کار روزمره شده است. باید هم چنین باشد، به گونه ای که دولت ها در سراسر دنیا تلاش دارند اقتصاد جهانی را به سرعت از نو راه اندازی کنند. اما درست همچنانکه رهبران به نیاز آنی به تحرک اقتصادی می پردازند، باید مشترکا تضمین نمایند نمونه اقتصاد عملی که در حال شکل گیری برای سیاره و آینده ما است، پایدار باشد. 

آنچه ما نیاز داریم سرمایه گذاری های طولانی مدت است که همزمان به دوهدف با یک پاسخ اقتصادی جهانی دست یابد یعنی سیاستی که نیازهای اجتماعی و اقتصادی فوری ما رفع و اقصاد نوین جهانی سبز را معرفی نماید. خلاصه ما نیازمندیم "رشد سبز" را هدف خود قرار دهیم.

نخست اینکه رکود اقتصادی همزمان نیاز به پاسخ جهانی همزمان دارد. ما نیاز به سیاست اقتصادی به حرکت درآمده و هماهنگی قوی بین تمامی اقتصاد های عمده داریم. ما باید از سیاست هایی که به بهای فقر کشورهای دیگر منجر می شود همچنانکه به بحران بزرگ اقتصادی (1929) کمک کرد، اجتناب کنیم. به علاوه هماهنگی نیز برای کاهش بی ثباتی مالی، بی ارزش شدن پول رایج و تورم زیاد همچنین ایجاد اعتماد بین مصرف کنندگان و سرمایه گذاران حیاتی است. ماه نوامبر گذشته در واشنگتن رهبران گروه 20 عزم خود را برای " تقویت همکاری و تلاش مشترک با یکدیگر برای بازسازی رشد جهانی و دستیابی به اصلاحات مورد نیاز در نظام مالی جهانی" ابراز نموداند. لازم است این امر فوری صورت پذیرد.

نقطه آغازین به حرکت در آمدن اقتصاد به محرک نیاز دارد، اما چنانچه به گونه ای درست درک و اجرا شود همچنین می تواند ما را در مسیر راه نوین رشد سبز با تولید کم کربن قرار دهد. محرک 2 میلیارد و 250 میلیون دلاری (1 میلیارد و750 میلیون یورویی یا 1 میلیارد و569 میلیون پوندی) قبلا به وسیله 34 کشور اعلام شده است. این محرک همراه با ابتکارات جدید سایرکشورها باید کمک کند که اقتصاد جهانی به سوی قرن بیست یکم پرتاب شود، نه اینکه صنایع در حال موت و عادات بد سال گذشته را جاودانه کند. در واقع تداوم سرازیر کردن هزاران میلیارد دلار به زیرساخت های مبتنی بر کربن و یارانه های سوخت های فسیلی مانند سرمایه گذاری مجدد روی کسانی است که قبلا برای خرید ملک وام گرفته و نتوانسته اند وام خود را بازپرداخت نمایند.

حذف سالانه 300 میلیارد دلار یارانه های سوخت های فسیلی موجب کاهش گازهای گلخانه ای به میزان 6 درصد و افزایش تولید ناخالص محلی در جهان می شود. توسعه انرژی های تجدید شونده به ما در مکان هایی که بیشتر به آنها نیاز داریم، کمک می کند. هم اکنون اقتصادهای در حال توسعه 40 درصد از منابع تجدید پذیر جهان و 70 درصد توان گرمایش خورشیدی و آبی را در اختیار دارند.

رهبران در هر جا به ویژه در ایالات متحده آمریکا و چین در حال درک این واقعیت هستند که "سبز" یک گزینه نیست بلکه یک نیاز برای تقویت مجدد اقتصادهای آنان و ایجاد شغل است. با 2 میلیون و300 هزار نفری که در بخش انرژی های تجدید پذیر در جهان کار می کنند، در مقایسه با بخش نفت و گاز شغل های بیشتری در این بخش وجود دارد. در ایالات متحده آمریکا شغل های بیشتری در صنعت بادی وجود دارد تا تمامی صنعت ذغال سنگ. بسته های محرک اقتصادی رییس جمهور باراک اوباما و چین گام های مهم در مسیر درست هستند و عناصر سبز باید به آن ها سریعا پیوست شوند.

ما تمامی دولت ها را در راستای گسترش عوامل محرک شامل بازدهی انرژی، انرژی های تجدید پذیر، حمل و نقل عمومی، شبکه های الکتریسیته هوشمند و جنگل کاری ترغیب می نماییم و از آنان می خواهیم  تلاش های خود را برای نتیجه سریع هماهنگ نمایند.

 دوم، ما در حال حاضر نیازمند سیاست های "حمایت از فقیران" هستیم. در بخش عمده جهان در حال توسعه دولت ها اجازه ندارند به منظور بهبود اوضاع اقتصادی پول چاپ کنند یا قرض بگیرند. بنابراین دولت ها در کشورهای صنعتی باید فراتر از مرزهای خود رفته و بر برنامه هایی که از نظر هزینه ای مقرون به صرفه هستند سرمایه گذاری نمایند تا موجب تقویت تولید در کشورهای فقیر شوند. سال گذشته شورش ها و نا آرامی ها برای غذا 36 کشور جهان را درنوردید. به گونه ای نحوست بار این رخداد قبل از انفجار مالی سپتامبر رخ داد که جرقه رکود اقتصادی جهانی را زد و موجب گردید 100 میلیون انسان در ورطه فقر گرفتار آیند. ما باید هم اکنون برای جلوگیری از گسترش بیشتر رنج و پتانسیل بی ثباتی سیاسی اقدام نماییم.

این به معنی افزایش کمک های توسعه فرامرزی در سال جاری است. به معنی تقویت شبکه های تامین اجتماعی است. به معنی سرمایه گذاری در کشاورزی کشورهای درحال توسعه با ارائه بذر، ابزار، عملکرد کشاورزی پایدار و اعتبار به کشاورزان خرده پا است تا بتوانند غذای بیشتری تولید و آن را به بازارهای محلی و منطقه ای برسانند.
 
سیاست "حمایت از فقیران" همچنین به معنی افزایش سرمایه گذاری ها در زمینه های استفاده بهینه از زمین، حفظ آب و تولید محصولات مقاوم در برابر خشکسالی به منظور کمک به کشاورزان جهت انطباق با تغییرات آب و هوایی است که اگر به آن پرداخته نشود می تواند باعث گرسنگی مزمن و سوء تغذیه در مناطق وسیعی از جهان در حال توسعه گردد.

سوم، ما نیاز به توافقی محکم درباره آب و هوا در کپنهاگ در ماه دسامبر داریم. این اتفاق باید همین امسال رخ دهد، نه سال بعد. مذاکرات درباره آب و هوا باید به گونه ای چشمگیر شتاب گرفته و ازهمین امروز در بالاترین سطوح مورد توجه قرار گیرد.

توافقی موفق در کپنهاگ قوی ترین بسته محرک جهانی ممکن را ارائه می دهد. با چارچوب آب و هوایی جدید در دستانمان، بخش تجاری و دولت ها می توانند ابتکارات و سرمایه گذاری ها برای انرژی پاک ارائه دهند. کپنهاگ چراغ سبز  برای رشد سبز مهیا می کند. این بنیان واقعی برای بازسازی اقتصادی پایدار است که همه ما و کودکان کودکان ما نیز برای دهه ها ی آتی از آن بهره مند می شوند.

برای میلیون ها انسان از دیترویت گرفته تا دهلی این اوقات بدترین زمان است. خانواده هایی شغل، مسکن، خدمات بهداشتی و حتی دور نمای داشتن یک وعده غذای بعدی خود را ازدست داده اند. با این همه نابسامانی، دولت ها باید در انتخاب دقت نمایند. ما نباید اجازه دهیم فوریت ضرورت را تحلیل ببرد. سرمایه گذاری بر اقتصاد سبز هزینه ای انتخابی نیست. سرمایه گذاری هوشمندانه برای آینده ای  کامیاب تر و شکوفاتر است.